I feel so depressed. So many reasons. I am so confused. All I know is that I am feeling a lot of regret in my life right now. I hate the fact that I got pregnant early. Yes, I love my daughter, but, you can’t blame me for having this feeling of regret. I want to enjoy a single life. I want to travel, to study, to have fun, to party. It hurts me because no matter what I do now, I cannot do it anymore. Maybe in the future when I bebe is older but that would mean I am old as well. I want to enjoy the life of 20’s. To the fullest. But that is quite impossible now. I am feeling down. And no one can even understand me, except for Jugene, whom I least expected. Lord, if I can time travel right now, I would like to go back to my grade 6 days. Correct my mistake with Jose and of course, wait for the right time for establishing a family. I am emotionally unprepared. I know, bebe is being affected with my decision but I just can’t help myself… I want to vent out more of my feelings right now. Feelings that I can’t even tell to anyone aside from Jugene.. But I don’t have time. Hope to find some time to vent out soon. 

Labels: depressed, diary entry, feelings, Jose manansala, jose manansala II, jose r manansala, joser manansala, personal, sad

Nakakaparanoid. Kanina habang tinytype ko ung post tungkol sa napanaginipan ko si Jose na nakikipaglaro kay Bebe nauntog siya. Nauntog ng bonggang bongga sa sahig. De pota talaga. Nakakaparanoid kasi ung ate ng tatay ng anak ko eh namatay sa meningitis. Ung mga namuong dugo sa may uluhan ganun na usually nakukuha sa pagkakauntog or inuuntog sa case ng ate ng tatay ng anak ko. Lol. Hahaha. Anyway, ayun nga nakakaparanoid sobra. Di ko kakayanin pag may nangyari sa anak ko. As in. Hay.


Late upload din. Walang internet. Post finished 6:58 PM, Oct 9, 2012

Labels: aphrodite, bebe, personal

Ang ganda ng dream ko kagabi. Hindi ko nga nakakalimutan till now. Sana totoo na lang siya. Ganun naman eh. Pag mga dreams ko about sa kanya halos lagi ko na lang winiwish na sana totoo na lang siya. Kaya ayun kanina medyo late ako bumangon mga 9am na. (Maaga na ako bumabangon lately. Nagbabasa ng wattpad hahaha)

Eto na nga ung dream ko. Basta nakita ko na lang si Jose kandong niya si bebe. Natutuwa siya si bebe. Ramdam na ramdam ko ung naramdaman ko sa panaginip ko. Alam ko. Sobrang SAYA. Yun ang naramdaman ko sa panaginip ko na ramdam ko siya kahit nanaginip lang ako. Alam niyo ba ung sinasabi ko? Basta un. Kahit mangyari man un sa totoong buhay magiging ganun din naman ako kasaya eh. Ibang klase. Hay. Tas ayun ang naalala ko pa magkatabi na kami ni Jose. Kandong ko si bebe. Tas magkaholding hands kami. Parang totoo. Sana totoo na lang. Ang sarap sarap sa pakiramdam. Mahal ko nga talaga siguro si Jose kahit mga ilang taon ko na din siya di nakikita at nakakausap. Totoong palang ang tunay na pagmamahal eh di kayang burahin ng panahon, distansya o ng ibang tao man na dumating sa buhay mo o lalong lalo na ang kawalan ng communication. Kung tunay ang pagmamahal na naramdaman mo, mangyari man ang lahat (omg creepy nadinig ko ung kantang "ill be missing you" ba un. Basta ung sinayaw ni Jose ung nung third year prom at namin. Di ako sure if un talaga ung nadinig ko na kanta. Hindi ata. Lol.) ng nabanggit ko mararamdaman mo pa din na mahal mo siya. Mahal na mahal. Di magbabago. Naalala ko tuloy ung dalawang matanda nun sa isang storya sa mmk. Nakapangasawa ng ibang ung babae ung lalaki ata hindi. Basta ang tanda nila mga 80 ganun. Pero nagkatuluyan pa din sila at ganun pa din ang naramdaman nila para sa isa't isa. Kami kaya ganun? Asa naman. Pero nakakainspire ung storya na kasi naman malay mo mangyari sa akin? I mean malay mo magkatuluyan din kami someday? Hay sana talaga. Miss na miss ko si Jose :( Hanggang tingin na lang ako sa mga pictures niya sa fb. Mga achievements at mga works niya. Mga nangyayari sa kanya. Sa fb ko lang nalalaman at gamit ko pa acct ng anak ko dahil nakablock acct ko sa kanya eh. Hay. Shit Jose. Mahal na mahal na mahal pa rin talaga kita. :( Di pa din ako nawawalan ng pagasa. Kahit man lang maging magkaibigan tayo. Alam kong hindi pa ito ung panahon. Di mo nga ako nirereplyan sa mga chat ko eh. Kaya tingin ko di pa din ngayon. Shemay naman. Di pa ba sapat ang isang dekada? Ilang dekada pa ba ang iintayin ko? Ok lang kahit gaano katagal. Nagawa ko nga ng isang dekada eh. Ano naman ub kung mga 9 na dekada pa ang antayin ko. Haha. Mabilis lang naman ang panahon. Hay. Naalala ko tuloy ung sulat na ginawa ko sayo nung grade 6 tayo. Naalala ko pa ung stationery na ginamit ko dun. Justice league pa un. Favorite mo. Shit Jose. Ramdam ko tuloy lalo pagkamiss ko sayo. Sobra sobra sobra. Miss na miss na kita. :( Sana kausapin mo naman na ako oh please? I love you Jose Ramos Manansala II ko. :( Mahal na mahal kita. :(

Late upload. Walang internet. Post finished 6:34 PM Oct 9, 2012 (estimate time)

Labels: aphrodite, bebe, feu iarfa, Jose manansala, jose manansala II, jose r manansala, joser manansala, personal

Online diary ko na lang talaga to. Meaning hindi ko na talaga to ipplug oe ippublicize pero hindi ko din naman ipprivate. Hahaha. Libre stalk. Lol. Mapapansin mo sa dalawang post bagi tong post na to, sinimulan ko siyang maging online diary lang talaga. Meaning okay lang sa akin may pr o wala or okay lang din na mag Tagalog. Gusto ko makilala nila ang totoong ako dito or malay mo pag namatay pa ako magawan ako ng biography sa tulong nito. Hehehe. Nainspire din ako magtagalog sa online diary ko dahil sa sdtg, o ung she's dating the gangster. Isang internet novel (wattpad) na sobrang inaadmire ko. Ibang klase. Ang ganda. Galing ng author na un. Saludo ako sa kanya.

Hehehe. So ngayon talagang online diary na lang talaga to. I dont care about the views or whatever. Basta. Diary lang talaga to. Hehehe. Well, if magandang blog hanap niyo eh meron ako nyan syempre. Athenatria.com at the kawaiiprincess.com. Hindi yan click through link. Haha. iPhone lang kasi gamit ko so di ko alam if html or whatever ung post chorva dito so di ko alam kung paano ko siya ittype. Hehehe.

Magbabasa na ulit ako wattpad. Syempre libro na naman ni sgwannab babasahin ko. Sana mag full time na lang siya sa pag wattpad. Sobrang galing niya kasi magsulat. Idol ko talaga.

Labels: online diary, personal, Sdtg, sgwannab, she's dating the gangster

Kahapon, maghapon akong tulog. Ewan ko ba. Pagod na pagod ako. Naaddict sa kakabasa ng wattpad eh so wala masyado tulog for the week at binawi kahapon.

Hindi ko gaano maalala bigla ung panaginip ko sa kanya. Ang naalala ko lang hindi ko siya nakita sa panaginip ko pera binanggit pangalan niya. Malinaw na malinaw. JOSE MANANSALA daw. Minsan talaga extra lang siya sa panaginip ko pero lagi talaga siya andun sa panaginip ko. Minsan din naman siya ang bida sa panaginip ko. Minsan naman katulad kahapon eh nababanggit lang. Basta lagi pa din siya andun! Araw araw na lang. Siguro kasi andun pa din si JOSE MANANSALA sa puso't (sure ako nasa puso ko pa talaga siya. Obvious naman eh) isipan ko. Pati na din sa subconscious. Nakakainis lang kasi minsan talagang nagcrave na akong makita siya. Nahihirapan ako. Sana pwedeng kahit maging friends man lang ulit kami. :(

Labels: feu iarfa, Jose manansala, joser manansala, rock crystal

I feel so depressed. So many reasons. I am so confused. All I know is that I am feeling a lot of regret in my life right now. I hate the fact that I got pregnant early. Yes, I love my daughter, but, you can’t blame me for having this feeling of regret. I want to enjoy a single life. I want to travel, to study, to have fun, to party. It hurts me because no matter what I do now, I cannot do it anymore. Maybe in the future when I bebe is older but that would mean I am old as well. I want to enjoy the life of 20’s. To the fullest. But that is quite impossible now. I am feeling down. And no one can even understand me, except for Jugene, whom I least expected. Lord, if I can time travel right now, I would like to go back to my grade 6 days. Correct my mistake with Jose and of course, wait for the right time for establishing a family. I am emotionally unprepared. I know, bebe is being affected with my decision but I just can’t help myself… I want to vent out more of my feelings right now. Feelings that I can’t even tell to anyone aside from Jugene.. But I don’t have time. Hope to find some time to vent out soon. 

Labels: depressed, diary entry, feelings, Jose manansala, jose manansala II, jose r manansala, joser manansala, personal, sad

Nakakaparanoid. Kanina habang tinytype ko ung post tungkol sa napanaginipan ko si Jose na nakikipaglaro kay Bebe nauntog siya. Nauntog ng bonggang bongga sa sahig. De pota talaga. Nakakaparanoid kasi ung ate ng tatay ng anak ko eh namatay sa meningitis. Ung mga namuong dugo sa may uluhan ganun na usually nakukuha sa pagkakauntog or inuuntog sa case ng ate ng tatay ng anak ko. Lol. Hahaha. Anyway, ayun nga nakakaparanoid sobra. Di ko kakayanin pag may nangyari sa anak ko. As in. Hay.


Late upload din. Walang internet. Post finished 6:58 PM, Oct 9, 2012

Labels: aphrodite, bebe, personal

Ang ganda ng dream ko kagabi. Hindi ko nga nakakalimutan till now. Sana totoo na lang siya. Ganun naman eh. Pag mga dreams ko about sa kanya halos lagi ko na lang winiwish na sana totoo na lang siya. Kaya ayun kanina medyo late ako bumangon mga 9am na. (Maaga na ako bumabangon lately. Nagbabasa ng wattpad hahaha)

Eto na nga ung dream ko. Basta nakita ko na lang si Jose kandong niya si bebe. Natutuwa siya si bebe. Ramdam na ramdam ko ung naramdaman ko sa panaginip ko. Alam ko. Sobrang SAYA. Yun ang naramdaman ko sa panaginip ko na ramdam ko siya kahit nanaginip lang ako. Alam niyo ba ung sinasabi ko? Basta un. Kahit mangyari man un sa totoong buhay magiging ganun din naman ako kasaya eh. Ibang klase. Hay. Tas ayun ang naalala ko pa magkatabi na kami ni Jose. Kandong ko si bebe. Tas magkaholding hands kami. Parang totoo. Sana totoo na lang. Ang sarap sarap sa pakiramdam. Mahal ko nga talaga siguro si Jose kahit mga ilang taon ko na din siya di nakikita at nakakausap. Totoong palang ang tunay na pagmamahal eh di kayang burahin ng panahon, distansya o ng ibang tao man na dumating sa buhay mo o lalong lalo na ang kawalan ng communication. Kung tunay ang pagmamahal na naramdaman mo, mangyari man ang lahat (omg creepy nadinig ko ung kantang "ill be missing you" ba un. Basta ung sinayaw ni Jose ung nung third year prom at namin. Di ako sure if un talaga ung nadinig ko na kanta. Hindi ata. Lol.) ng nabanggit ko mararamdaman mo pa din na mahal mo siya. Mahal na mahal. Di magbabago. Naalala ko tuloy ung dalawang matanda nun sa isang storya sa mmk. Nakapangasawa ng ibang ung babae ung lalaki ata hindi. Basta ang tanda nila mga 80 ganun. Pero nagkatuluyan pa din sila at ganun pa din ang naramdaman nila para sa isa't isa. Kami kaya ganun? Asa naman. Pero nakakainspire ung storya na kasi naman malay mo mangyari sa akin? I mean malay mo magkatuluyan din kami someday? Hay sana talaga. Miss na miss ko si Jose :( Hanggang tingin na lang ako sa mga pictures niya sa fb. Mga achievements at mga works niya. Mga nangyayari sa kanya. Sa fb ko lang nalalaman at gamit ko pa acct ng anak ko dahil nakablock acct ko sa kanya eh. Hay. Shit Jose. Mahal na mahal na mahal pa rin talaga kita. :( Di pa din ako nawawalan ng pagasa. Kahit man lang maging magkaibigan tayo. Alam kong hindi pa ito ung panahon. Di mo nga ako nirereplyan sa mga chat ko eh. Kaya tingin ko di pa din ngayon. Shemay naman. Di pa ba sapat ang isang dekada? Ilang dekada pa ba ang iintayin ko? Ok lang kahit gaano katagal. Nagawa ko nga ng isang dekada eh. Ano naman ub kung mga 9 na dekada pa ang antayin ko. Haha. Mabilis lang naman ang panahon. Hay. Naalala ko tuloy ung sulat na ginawa ko sayo nung grade 6 tayo. Naalala ko pa ung stationery na ginamit ko dun. Justice league pa un. Favorite mo. Shit Jose. Ramdam ko tuloy lalo pagkamiss ko sayo. Sobra sobra sobra. Miss na miss na kita. :( Sana kausapin mo naman na ako oh please? I love you Jose Ramos Manansala II ko. :( Mahal na mahal kita. :(

Late upload. Walang internet. Post finished 6:34 PM Oct 9, 2012 (estimate time)

Labels: aphrodite, bebe, feu iarfa, Jose manansala, jose manansala II, jose r manansala, joser manansala, personal

Online diary ko na lang talaga to. Meaning hindi ko na talaga to ipplug oe ippublicize pero hindi ko din naman ipprivate. Hahaha. Libre stalk. Lol. Mapapansin mo sa dalawang post bagi tong post na to, sinimulan ko siyang maging online diary lang talaga. Meaning okay lang sa akin may pr o wala or okay lang din na mag Tagalog. Gusto ko makilala nila ang totoong ako dito or malay mo pag namatay pa ako magawan ako ng biography sa tulong nito. Hehehe. Nainspire din ako magtagalog sa online diary ko dahil sa sdtg, o ung she's dating the gangster. Isang internet novel (wattpad) na sobrang inaadmire ko. Ibang klase. Ang ganda. Galing ng author na un. Saludo ako sa kanya.

Hehehe. So ngayon talagang online diary na lang talaga to. I dont care about the views or whatever. Basta. Diary lang talaga to. Hehehe. Well, if magandang blog hanap niyo eh meron ako nyan syempre. Athenatria.com at the kawaiiprincess.com. Hindi yan click through link. Haha. iPhone lang kasi gamit ko so di ko alam if html or whatever ung post chorva dito so di ko alam kung paano ko siya ittype. Hehehe.

Magbabasa na ulit ako wattpad. Syempre libro na naman ni sgwannab babasahin ko. Sana mag full time na lang siya sa pag wattpad. Sobrang galing niya kasi magsulat. Idol ko talaga.

Labels: online diary, personal, Sdtg, sgwannab, she's dating the gangster

Kahapon, maghapon akong tulog. Ewan ko ba. Pagod na pagod ako. Naaddict sa kakabasa ng wattpad eh so wala masyado tulog for the week at binawi kahapon.

Hindi ko gaano maalala bigla ung panaginip ko sa kanya. Ang naalala ko lang hindi ko siya nakita sa panaginip ko pera binanggit pangalan niya. Malinaw na malinaw. JOSE MANANSALA daw. Minsan talaga extra lang siya sa panaginip ko pero lagi talaga siya andun sa panaginip ko. Minsan din naman siya ang bida sa panaginip ko. Minsan naman katulad kahapon eh nababanggit lang. Basta lagi pa din siya andun! Araw araw na lang. Siguro kasi andun pa din si JOSE MANANSALA sa puso't (sure ako nasa puso ko pa talaga siya. Obvious naman eh) isipan ko. Pati na din sa subconscious. Nakakainis lang kasi minsan talagang nagcrave na akong makita siya. Nahihirapan ako. Sana pwedeng kahit maging friends man lang ulit kami. :(

Labels: feu iarfa, Jose manansala, joser manansala, rock crystal